เล่า!ความลับ@ชีวิต

***~~~* หีบสมบัติ < ความสุข > *~~~***

ในคนๆหนึ่ง ..... มีทรัพย์สินทางความนึกคิด และปัญญา เป็น "ของดี "ที่มีอยู่ในตัวเองมากมาย.......เปรียบประดุจหนึ่งว่า...........เป็นเจ้าของ..หีบสมบัติ อันล้ำค่า มีอยู่ที่ตนเอง   หีบสมบัตินี้ มักจะแอบ ซ่อนอยู่ลึกๆ ตามทางที่ วกวน ลึกลับ ดั่งเป็นขุมทรัพย์ ..... ชอบให้คนตามล่า ค้นหา เพราะมันคือสมบัติที่มีค่ายิ่ง ไม่มีใครจะสามารถโขมยออกไปได้ 

แม้แต่เจ้าของสมบัติเอง ....บางคน ยังไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่า ตัวเองนั้นมีหีบสมบัติซุกซ่อนอยู่ .....และ ก็ไม่ได้สนใจ ที่จะค้นหา ว่า หีบสมบัติอันล้ำค่านี้ได้ซ่อนเก็บไว้อยู่ที่ตรงไหน และมีหีบสมบัติ อะไรบ้าง????? เนื่องจากว่า เป็นสิ่งหายาก ต้องใช้ความมานะพยายาม และต้องมีความอดทนสูง ในการค้นหา..

คนส่วนมาก จะเห็น จะพบ และรู้สึกว่า.......ในตัวเองนั้น มีแต่สิ่งที่เป็น "ของเสีย " หรือ "ขยะ " มันล่องลอย ในความคิดของเรา อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ทั้งความรู้สึกกลัว หวั่นวิตก หดหู่ เศร้าหมอง ....ความรู้สึกนึกคิดเหล่านี้ ไม่อยากได้ ไม่อยากเจอ แต่มันก็ยังคอยลอยวนเวียน ให้เราพบเห็นอยู่เสมอ ........ เพราะมันชอบที่เจริญเติบโต ในความคิดของคนเรา ยิ่งถ้าเรากำลังทุกข์ยากลำบาก สิ้นหวัง ไร้ค่า ....ความคิดลบนี้จะเจริญงอกงาม เพื่อเพิ่มความทุกข์ทรมานจิตใจให้แก่ตัวเองยิ่งขึ้น

ผู้เขียนบล็อกนี้...
ก็เป็นเหมือนเช่นคนทั่วๆไป....ที่ไม่ค่อยได้สนใจค้นหา สิ่งที่ดีๆ ในตัวเองสักเท่าไหร่นัก เพราะมัวแต่ประกอบกิจวัตรประจำวันที่แสนยุ่งเหยิง .....พูดง่ายๆ ก็คือ มัวแต่ทำงาน หาเงิน มาใช้จ่าย และคอยแก้ปัญหา อุปสรรค ที่เข้ามาให้แก้ไข ในแต่ละวัน ไม่จบไม่สิ้นสักที จนหน้ามืดตามัว ไม่มีเวลาเช่นเดียวกัน จนกระทั่งเมื่อถึงวันหนึ่ง! ที่ไม่มีงานให้ยุ่งอีกแล้ว จึงมีเวลามากมายให้ได้คิดถึงเรื่องต่างๆของชีวิต ....เฝ้าแต่นั่งรอรับ / ไคว้คว้าหาความสุขจากผู้อื่นซึ่งมันยาก 
และทรมานมากในการรอคอย

จนกระทั่ง..วัน เวลา ได้ผ่านเลยไป..ซึ่งตอนนี้.....ก็ครึ่งชีวิตแล้ว จึงได้รู้ ได้เห็น ได้พบ สิ่งที่ดี สิ่งที่สามารถสร้างสรรค์ได้ 

จากตัวเอง  เพิ่งจะรู้ว่าคนเรานั้น ธรรมชาติได้ให้ขุมทรัพย์

(สติ ปัญญา)หรือ หีบสมบัติเพื่อให้นำไปใช้สร้างพลังชีวิต จากสิ่งที่มีอยู่ในตัวมากมาย เหมือนกันทุกคน ..... ถ้าได้คิด ได้ค้นหา พบก่อนเนิ่นๆ ....การดำเนินชีวิตนี้ คงจะง่าย สะดวกสบายขึ้น

จึงตั้งใจ.....มาเขียนบทความ เพื่อถ่ายทอด เล่าสู่ให้กันอ่านดู ....ไม่ปล่อยเวลาให้สายเกินไป เพื่อจุดประกายความคิด ให้นำไปต่อยอดทางปัญญา ....คิดค้นหาสิ่งที่ดี  ที่เปรียบเสมือนได้พบกับ หีบสมบัติอันล้ำค่าในตัวเอง เพื่อเป็นประโยชน์ในการดำรงชีพ ไม่ต้องไปเฝ้าแต่รอคอย ความสุข จากสิ่งภายนอกตัว , ผู้อิ่น หรือรอรับสิ่งใดๆ จากภายนอก ที่แสนยาก เพื่อให้สามารถอยู่กับชีวิตของตัวเองนี้ได้ อย่างมีความสุข

ณ เวลานี้ผู้เขียนบล็อกได้พบเจอกับหีบสมบัติอันล้ำค่า

ในตัวเองอยู่หลายใบ ดุจมีสมบัติมากมายมหาศาล

สามารถนำออกมาเล่าสู่กันฟัง มาเขียนให้กันอ่าน

ได้อย่างไม่รู้จบสิ้นกันเลยทีเดียว*** หีบสมบัติ [ ความสุข ] *** 

มีกล่อง อันวิจิตรเล็กๆ เรียงกันอยู่ด้านใน อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่จำนวนหนึ่งซึ่งรอการเปิดออกจากเจ้าของสมบัติ ให้ได้หยิบไปใช้สร้างสรรต์ความสุข ให้เกิดแก่ตัวเจ้าของเอง และผู้อื่น ด้วยวิธีต่างๆกันไป ตอนนี้ได้เปิดกล่องใบหนึ่งขึ้นมา

ที่มีสีโอรสแสนหวาน เป็นบล็อก(BLOG)ที่ชื่อว่า ...

{T-Talk about Tips}

บล็อกนี้กำลังทำหน้าที่เพื่อให้เจ้าของได้รับความสุขจากการใช้สมบัติทางปัญญาที่มีอยู่ข้างในกล่องนั้นได้หยิบนำเอาสิ่งดีๆ

มีประโยชน์มาใช้กับตัวเองและผู้อื่นได้ดั่งใจปรารถนา

มีความสุขในการรับ และมีความสุขในการเป็นผู้ให้สาระดีๆ

มีประโยชน์แก่ผู้อื่นโดยการเขียนบทความลงในบล็อกนี้ ***~~~~~*** 

ก็เป็น{ความสุข }หนึ่งที่ได้รับและสามารถทำได้ด้วยตนเอง

 ความสุขนี้ ไม่ใช่ความสุขที่มาจากการทำงานเพื่อให้ได้เงิน นำไปซื้อสิ่งของต่างๆเพื่อให้ตัวเองมีความสุขแต่อย่างใด แต่เป็นการทำสิ่งที่ชอบ และท้าทายความสามารถ ต้องใช้เวลาใช้ความอดทนพอสมควร  ความตั้งใจพิมพ์เรียงร้อยตัวอักษร เรียบเรียงออกมาที่คิดว่าดีที่สุด และสามารถ

ให้ผู้ที่สนใจอ่าน ได้รับประโยชน์จริงๆ

จากการแวะเวียนเข้ามาอ่านมาชมบล็อก

ความสุข จากการได้ค้นหาข้อมูลความรู้ต่างๆ สาระดีๆทาง Internet นำมาแบ่งปันกันไม่ว่าจะเป็นการใส่สีของตัวอักษร การใส่คลิปวีดิโอ ดนตรี เพลงไพเราะ  การหารูปภาพสวยๆ มาเป็นภาพพื้นหลัง เป็นภาพเส้นคั้น  สิ่งที่ได้รับเป็นสิ่งแรกจากการเขียนบล็อก เปรียบเป็นได้รับอาหารตา อาหารใจ เมื่อได้สร้างบล็อกที่สวยงามน่าชมรู้สึกเบิกบานสบายใจ

เป็นความสอดคล้องกลมกลืนกัน

กับบทความที่เขียนให้สมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น......

เมื่อได้จัดการเขียนบล็อกเสร็จสมบูรณ์ ได้เห็นผลงานของตัวเองแล้วมีความรู้สึกภูมิใจ ที่ทำตัวมีประโยชน์ในแต่ละวัน จึงทำให้รู้สึกมี***ความสุข***ไม่ต้องไปหาจากที่ใด หรือรอคอยใคร ให้นำพาความสุขมาให้แต่อย่างใด ......ดีใจที่ได้ใช้เวลาที่ว่างเปล่า เดียวดายของตัวเอง ไปอย่างคุ้มค่า มีสมาธิ 

เหมือนว่า...เวลาได้ผ่านไปๆๆ อย่างรวดเร็ว

จากการที่ได้ค้นพบหีบสมบัติอันล้ำค่าใบนี้และได้ทำสิ่งดีๆ 

นำสมบัติทางปัญญาออกมาจากหีบสมบัติ

[ความสุข]ของตัวเองมาใช้งานจนสามารถเขียนบล็อก.....

"T-Talk about Tips" 

ทำให้ได้รับความสุขที่เกิดขึ้นในใจอย่างแสนวิเศษ  

 ซึ่งสิ่งนี้เกินไปกว่าความสุขจากความต้องการขั้นพื้นฐาน..

ที่มาจากการทำงานได้เงินหรือจากการได้รับรางวัลกลับมา

แล้วคุณๆล่ะคะ....ได้ค้นพบหีบสมบัติ "ความสุข"

ของตัวเอง......ได้เปิดนำสมบัติออกมาใช้กันแล้วรืยัง!?

เล่า!เพื่อปลดบ่วงกรรมที่เก็บไว้ในใจ

กรรมจาก "อาชีพรับราชการ"

เพียงแค่เห็นรูป...ก็เก็บเอาไปฝันเป็นเรื่องเป็นราว!

เดี๋ยวนี้เป็นยุคของโลกโซเชียล ใครมีความสุข ใครมีความทุกข์ ต่างก็มาพร่ำพรรรณามาแชร์รูปให้กันดู !!

ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร..ทำไมถึงเอามาเขียน? ก็เนื่องจากความอัศจรรย์ของรูปภาพ ความน่าพิศวง

ของการกระทำของเราที่ผ่านมานะซิ จำเป็นต้องเอามาเขียน มาเล่าให้กันฟัง ก็ไม่รู้ว่ามันเป็นกรรมดี

หรือกรรมชั่วของเราอ่ะนะ .. แต่มันได้ผูกกรรมเวรแก่กันและกันไปซะแล้ว  ก็เลยขอเล่าย้อนไปเมื่อ

ประมาณสิบปีที่แล้วเป็นยุคของเราที่เจริญก้าวหน้าในอาชีพรับราชการเกือบจะสูงสุดขององค์กรนั้นเลย

ทีเดียว มีเงินทองยศฐาบรรดาศักดิ์ ได้มีโอกาสได้รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ ที่มีหน้าที่ในการบริหารบ้านเมือง 

ได้เดินทางไปเรียนรู้สู่โลกกว้าง ร่วมคณะเดินทางไปดูงานต่างประเทศที่เล่ามาแบบนี้ 

ก็เหมือนชีวิตนี้จะดีมีความสุขความสำเร็จ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเราก็ต้องเป็นไปตาม....
โลกธรรม 8 ประการ มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีคำสรรเสริญ มีคำนินทา มีความสุข ก็มีความทุกข์

การออกจากราชการในบั่นปลายของชีวิตราชการที่กำลังรุ่งเรือง จบแบบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่นัก แต่เมื่อถึงคราวชีวิตแปรผัน ก็ต้องพยายามลงจากหลังเสือให้ได้ และให้สวยสง่าที่สุดเท่าที่จะทำได้  โดยไม่ถึงกับถูกเสือกัดตายไปเสียก่อน  ขอพูดถึงเจ้านายเจ้าของรูปที่ทำให้ฝ้นร้ายเช้านี้! ก็เคยบอกต่อหน้าครอบครัวท่านว่ารักเราเหมือนน้อง บอกตรงๆตอนนั้นเราก็รักท่านเหมือนพี่เช่นกัน ทำไม?! เหตุการณ์มันกลับตาลปัดเป็นอยู่ตรงข้ามกันไปได้ บอกตามตรงว่าเราไม่รู้สาเหตุจริงๆ (เพราะไม่เคยรับโอกาสให้ถาม) แต่เราก็เคยกลับไปคิดถึงสาเหตุนั้น ก็คงจากความหูเบาและความพาล กับความขี้งกของเจ้านายเองนั่นแหล่ะ เรียกใช้เราให้ประสานโครงการสำคัญกับหน่วยงานหนึ่งต่อหน้าก็ออกปากรับคำว่าได้ๆๆ

แต่ลับหลังกลับมาบอกเราว่าไม่ให้ๆ เราอยู่ตรงกลางกับความเป็นจริง ก็ต้องทำกลางๆให้ถูกใจทั้งสองฝ่าย แต่ผลสุดท้ายกลับมาโกรธเราแล้วว่าลับหลัง รู้สึกผิดหวังกับความจริงใจที่เคยมีให้เหลือเกิน

ได้ย้อนคิดไปถึงช่วงก่อนออกจากราชการ เป็นช่วงเวลาที่เจอมรสุมชีวิตหย่างหนัก ถูกใส่ร้ายป้ายสี ถูกกลั่นแกล้งให้โยกย้ายงานโดยไม่ได้รับความเป็นธรรมจากผู้มีอำนาจในตอนนั้น เราถูกใช้และถูกดึงให้ไปเป็นพวกอย่างตีเนียน เราก็คิดเพียงว่าทำตามหน้าที่เท่านั้น เราไม่ได้ฝักใฝ่ฝ่ายใดเลย แต่ก็เป็นเบี้ยให้เขาเดินตามเกมส์ ไปโดยปริยาย..บอกตามตรงเลยว่าเราไม่ได้อะไรกับพวกเขาเหล่านั้นเลย ได้เพียงความเข้าใจเราผิดๆ เชื่อพวกที่สอพลอแล้วก็ทำร้ายเรา ถ้าจะพูดให้เห็นภาพชัดๆ ก็คือ "พวกฝูงปลาฉลามมันกัดกันเองเพื่อแย่งชิงเศษเนื้อ..แต่ปลาฉลามตัวหนึ่งโกรธจัดพาลไปไล่กินปลาซิว" นั่นเอง 

เรื่องเหล่านี้มันเกิดขึ้นก่อนยื่นใบลาออกจากราชการ ด้วยโครงการเออรี่รีไทร์ คือเกษียณก่อนเวลาปกติตามกำหนดอายุ 60 ปี  ได้เงินขวัญถุงไปใช้หนี้ได้ก้อนหนึ่ง และกลับสู่สามัญ โชคยังดีที่ยังได้รับสิทธิช่วยเหลือตามระเบียบราชการ และได้เงินบำนาญทุกเดือน ตำแหน่งสุดท้ายคือ "ข้าราชการบำนาญ"

หลังจากนั้น เราก็มีเวลาว่างเพื่อค้นหาตัวเอง และทำตัวเองให้มีคุณค่า ไม่เพียงหายใจทิ้งไปวันๆเท่านั้น เมื่อใดที่ได้เห็นข่าวร้ายของพวกเขา จากโซเชียลมีเดีย ก็ได้แต่ปลงว่า "สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม"

ยิ่งตำแหน่งใหญ่ ข่าวก็ยิ่งดัง ถูกปลดออกจากตำแหน่ง ถูกเป็นผู้ต้องหา ถูกจับอยู่ในคุกในตราง แม้แต่การเสียชีวิตไปเลยก็มี บางท่านเงียบหายไปจากสังคม ไร้ซึ่งเกียรติยศ ทรัพย์สินเงิน มีหนี้มีสินจากการซื้ออำนาจมา ไม่มีคนถามหาเลย ต่างกรรม ต่างวาระ แว๊บแรกที่เห็นข่าวก็สะใจ เชื่อว่าเวรกรรมมีจริง! 

และรู้สึกว่าได้รับความเป็นธรรมกลับคืนมาบ้าง

แต่พอใจเย็นลง ก็ปล่อยพวกเขาไปทางใครทางมันก็แล้วกัน   

แต่เมื่อได้เห็นรูปออกสังคมผ่านเว็บมาให้เห็น โดยไม่ได้ตั้งใจ

ความอยากรู้ อยากเห็น ตามธรรมชาติของปถุชนคนธรรมดา อยากดูรูปเขาว่าแก่ไปมากแค่ไหน ตีนกาขึ้นเต็มหน้าละยัง! ยังอยู่สุขสบายดีมั่ย? แค่นั่นเอง ...เห็นแล้วสักพักก็เข้านอนไม่ได้คิดถึงอะไรอีกเลย แต่กลับตามมาในฝันของรุ่งเช้า(ซะด้วย) เราก็อินจัดกับความฝันว่า.."ถูกเจ้านายคนนี้ที่เห็นในรูปแกล้ง ใช้งานลูกน้องข้ามหน้าเรา ทำหน้ามึนตึงใส่อีก" เราต้องไปรบกันในความฝันจนทำให้เราตื่นสายเลยเช้านี้

เราคิดว่า การกระทำเก่าๆเดิมๆเหล่านั้น....คงตกไปอยู่ใต้จิตสำนึกลึกๆในใจตัวเอง จนทำให้รู้สึกประหลาดใจ ว่าเพียงแค่ดูรูปครั้งเดียว จะนำไปฝันเหมือนความจริงได้ และยังคงมีผลต่อความรู้สึกของเราเองว่ารู้สึกเศร้าเสียใจได้ถึงเพียงนี้! เราเองไม่รู้หรอกว่านั่นเป็นกรรมเก่าในอดีตชาติ หรือเป็นกรรมที่สร้างขึ้นใหม่ในชาตินี้ แล้วไม่รู้ว่าใครเป็นคนถูก และใครเป็นคนที่ผิดจริงๆ...แต่เราเชื่อใน "บ่วงกรรม"

มีความรู้สึกเกิดขึ้นในใจว่า "ขออย่าได้ผูกใจเจ็บแก่กันเลย" 
ให้นึกถึงความดีที่เคยได้ทำแก่กันมา

บอกตามตรงไม่อยากอยู่ในบ่วงกรรมที่ต้องไปชดใช้กันอีกข้ามภพข้ามชาติ
หมุนเวียนไปตามกรรมที่สร้างกันไว้อีกแล้วจริงๆ ณ เวลานี้เรายังคิดได้
จึงขออธิษฐานเพื่อ [ตัดบ่วงกรรม] เหล่านั้น
ด้วยคำว่า "ขออโหสิกรรมซื่งกันและกัน" นะคะ "เจ้านาย"